05. Zostań

“But baby there you go again, there you go again making me love you. Yeah I stopped using my head, using my head let it all go.
Got you stuck on my body, on my body like a tattoo.”

Wchodzę do naszego byłego mieszkania, które ze złością opuściłam kilka miesięcy temu trzaskając drzwiami. Po głowie chodzi mi tysiąc myśli, czy ona tu była? Czy sapała w naszym łóżku? Piła rano herbatę z mojego kubka? Słuchała moich płyt?

Kładę jego torbę na podłodze, kluczyki na komodę, spuszczam głowę i udaję, że moje czarne koturny są niezwykle interesujące. Kubiak stoi naprzeciwko i czuję, jak uparcie się we mnie wgapia.

-Michał…

-Lena… - imiona z naszych ust padają w tym samym momencie, przez co ja peszę się jeszcze bardziej, a siatkarz śmieję się pod nosem.

-Michał, chyba już pójdę.

-Przecież to też twoje mieszkanie, zostań.

To co,  że w łazience wciąż leży moja szczoteczka i prawie pusty flakonik perfum, w kuchni stoi ulubiony kubek, na komodzie są moje płyty, na regale książki, a w szafie zostało kilka moich ubrań. No i co z tego, skoro w tym mieszkaniu nie ma już tej atmosfery, nie jest wypełnione miłością bijącą z naszych serc. Skoro nie ma w nim nas. Teraz są to tylko puste metry kwadratowe.

-Nie, jesteś pewnie zmęczony, wrócę do Katowic. – robię krok w stronę drzwi, ale Kubiak robi dwa kroki i tym samym popycha mnie na ścianę.

-Lenka, nie uciekaj przede mną. Dobrze wiesz, że musimy zacząć rozmawiać i przestać zachowywać się jak dzieci. -  wyszeptał wprost w moje usta, muskając je leciutko.

Fala gorąca oblała całe moje ciało, serce zaczęło przyspieszać, motylki w brzuchu zaczęły delikatnie łaskotać, a na policzki wdarł się róż. Cholera, ja cały czas go kocham.

-Wybacz mi. –mruknął do ucha, błądząc dłonią po moim udzie.                                                                     -Nie wiem czy potrafię, Michale.

Jęknęłam cicho, gdy jego ręce znalazły się pod moją bluzką, a usta obcałowywały całą twarz.

-Zdaję się, że mieliśmy porozmawiać. – mówię między pocałunkami i pod naporem mężczyzny kieruję się do sypialni.

-Porozmawiać możemy jutro, ale kurwa, nie masz pojęcia jak kurewsko mi ciebie brakowało. Ja pierdole, jak ja cię kocham. – choć zawsze karciłam go za nadmiar przekleństw, teraz ta wiązanka wypowiedziana seksownym głosem cholernie mnie podnieca, że pozwalam mu zedrzeć z ciała moją bluzkę.

Po chwili lądujemy na satynowej pościeli, kompletnie pozbawieni ubrań, badamy każdy milimetr swojego ciała, jakbyśmy robili to po raz pierwszy. Bo w pewnym sensie tak jest, każdy z nas przez pryzmat wydarzeń stał się inną osobą.

Michał zostawia wilgotne ślady języka na moim całym ciele, przegryza gdzieniegdzie skórę, doprowadza do rozkoszy, a gdy wchodzi we mnie gwałtownym ruchem, z moich ust wydobywa się bełkot przemieszany jękiem i okrzykami zadowolenia. Porusza się coraz to szybciej, przegryzając kawałek mojej piersi. Wbijam długie paznokcie w jego umięśnione braki, a podczas gdy oboje szczytujemy przejeżdżam nimi po plecach zostawiając czerwone szramy. Przestrzeń mieszkania wypełniają nasze jęki i okrzyki. Po wszystkim opadamy na łóżko, Michał przybliża się do mnie pozwalając wtulić się w jego nagi bok, a głowę położyć na twardej klatce piersiowej. Głaszcze mnie po roztarganych włosach, zatacza kręgi na nagich plecach.

-Pozwól naprawić mi, to co we mnie zepsute – cytuje kawałek mojej ulubionej piosenki - Zrobię wszystko, żebyś mi wybaczyła, bo kurwa, nie wytrzymuję już bez ciebie.

A ja, chyba już wybaczając, chyba zapominając, całuję go w policzek i zasypiam.

I jest tak idealnie dobrze i pięknie, tak jak jeszcze nigdy nie było. 

*

Jesteśmy gdzieś na półmetku, przynajmniej w jego okolicach.

Gdyby ktoś nie widział, gubimy-się. Jest jeszcze strzępek, w razie pytań formspring.